Meer over vulpennen
Een stukje vulpenrelaas naar aanleiding van een email-wisseling met een collega:
Kijk, daarom vond/vind ik het ook zo vervelend dat mijn vertrouwde vulpen niet meer gerepareerd kan worden. Waterman heeft er helaas helemaal geen onderdelen meer voor. Het was ooit hun ’ladies’ pen, heerlijk klein, dus handig voor mijn kleine handen, en met een prachtige balans. Het hielp ook dat het pennentje lekker lobbig schreef, ookal was de pen zelf een ‘fine’. Ik mis die vulpen toch echt, maar naarmate ik meer met mijn nieuwe pen schrijf, krijgt die ook een steeds beter gevoel. Ben dus ook bewust op werk meer met de hand aan het schrijven, want hoe sneller ik mijn pen naar mijn hand zet hoe beter! Het rare is wel dat mijn kleine oude pen net zo’n balans heeft als mijn grote nieuwe pen: had ik niet verwacht, maar daarom ligt de nieuwe pen wel goed. Ben trouwens blij dat ik bij Akkerman uitgebreid de tijd heb genomen. Steeds wisselend tussen oude pen (met alle inktvlekken op mijn vingers) en de vulpenvarianten die ik wilde uitproberen. Dame van Akkerman gaf ook goed advies trouwens en haar aandacht lag echt even bij mijn keuze voor nieuwe pen: altijd fijne winkel dus.
Heb inmiddels via ebay een opzetstuk voor mijn oude vulpensoort in Australië gevonden, en met dit opzetstuk en oude vulpen wil ik naar Akkerman om te zien of ze nieuwe opzetstuk met mijn eigen kroontje kunnen combineren. Als dat lukt heb ik gewoon twee heerlijk schrijvende vulpennen. Daarnaast heb ik zowel van oma aan moederskant als opa aan vaderskant de oude vulpennen (toevallig zelfde model van Waterman - uit de jaren 70-80), maar die vind ik totaal niet lekker liggen/schrijven. Het is met deze pennen vooral de herinnering aan de grootouders die ze mooi en bijzonder voor me maken.
Bij deze mijn klavertje vier (van boven naar beneden):
- Oude Waterman (Lady Charlotte ( Blue Marble))
- Waterman van opa (model ben ik even kwijt)
- Waterman van oma (model ben ik even kwijt)
- Nieuwe Waterman (Expert City Lines ( Urban Brown))